Door dr. Rafael Beolchi
Een restauratie moet natuurlijk altijd lang meegaan. Maar hoe zorg je daar als tandarts voor? Lees deze klinische casus van een diasteemsluiting uit 2011 die laat zien hoe de juiste technieken voor transilluminatie en polijsten bijdragen aan een jarenlang goed behoud.
Veertien jaar geleden kwam een 35-jarige vrouwelijke patiënt naar mijn praktijk. Ze was ongelukkig met haar diasteem (afb. 1). Na de gebruikelijke voorbereiding bouwde ik de composietrestauratie voor de diasteemsluiting in lagen op, met vier verschillende kleurtinten. Ten slotte hardde ik de restauratie uit met de eerste generatie van de VALO™-ledpolymerisatielamp, waarmee ik sindsdien altijd betrouwbare, goed uitgeharde restauraties heb gerealiseerd. Het resultaat zag er heel goed uit en de restauratie ging mooi over in het natuurlijke gebit (afb. 2).
Afb. 1 en 2: Sluiten van diastemen in 2011
In 2024, na een aantal controleafspraken (minder dan aanbevolen), vond ik dat er een revisie nodig was. Bij visuele inspectie zag ik wat barstjes in het glazuur, een normale situatie bij een 48-jarige patiënt (afb. 3). Ik kreeg echter het gevoel dat er misschien wat microlekkage tussen de verschillende composietlagen was opgetreden, vooral bij de restauratie van element 11.
Afb. 3: Klinische situatie na 13 jaar
Een goede methode voor verder onderzoek is het gebruik van transilluminatietechnieken, omdat alleen een visuele inspectie niet betrouwbaar genoeg is. Hiervoor vertrouwde ik weer op een polymerisatielamp uit de serie VALO: na 13 jaar werk ik nu met de derde generatie, een nieuw model dat VALO X heet. De nieuwe VALO X-polymerisatielamp beschikt niet alleen over twee vermogensstanden voor standaard uithardingsprotocollen, maar ook over twee diagnosestanden, met uv-licht en wit licht, en een aantal handige diagnostische lenzen.
Ik besloot een specifieke transilluminatieprocedure te volgen voor een juiste diagnose. Eerst bevestigde ik de Diffuser-lens op mijn VALO X-lamp in de diagnostische hulpmodus met uv-licht, voor het vaststellen van fluorescerende deeltjes in het composietmateriaal en om het materiaal gemakkelijk te kunnen onderscheiden van natuurlijk glazuur. Hierbij bleek dat element 11 enkele zwarte lijnen vertoonde op de composietrestauratie, wat mijn aanvankelijke vermoeden bevestigde dat er iets tussen de lagen van de verschillende composietkleuren moest zitten (afb. 4 en 5).
Afb. 4 en 5: Visualisatie met licht van de diagnostische hulpmodus
Vervolgens schakelde ik over op de TransLume-lens om de visualisatie van mogelijke glazuurscheurtjes, zwarte vlekken of defecten te vergemakkelijken en te intensiveren met behulp van oranje licht (afb. 6 en 7).
Afb. 6 en 7: Visualisatie met behulp van de TransLume-lens
Ten slotte nam ik de Interproximal-lens waarmee met uitgebalanceerd wit licht tussen de gebitselementen kan worden geschenen vanuit verschillende hoeken, waardoor de visualisatie van glazuurscheurtjes nog dynamischer wordt. Deze stap bevestigde dat de zwarte vlekken zich op dezelfde plaats bevonden, ongeacht de hoek (afb. 8 en 9). Dit geeft aan dat ze oppervlakkig moeten zijn.
Afb. 8 en 9: Visualisatie met behulp van de Interproximal-lens
Door eerst uv-licht, daarna oranje licht en ten slotte wit licht vanuit verschillende hoeken te gebruiken, had ik een perfect overzicht en een betere voorspelling van de situatie en een beter gevoel over de interpretatie van de verschillende tekenen. Omdat ik nu zeker wist dat de vlekken en verkleuringen oppervlakkig waren, koos ik ervoor het vormgevings- en afwerkschijfje Jiffy™ Spin te gebruiken, gevolgd door het spiraalvormige Jiffy™ Natural-polijstschijfje voor composiet om een mooie glans te creëren (afb. 10).
Afb. 10: Polijsten met het Jiffy-systeem
Aan het einde van de behandeling gebruikte ik Ultradent™ Diamond Polish voor een schitterende, esthetische afwerking (afb. 11).
Veel tandartsen werken nog steeds niet met een speciaal apparaat voor diagnose en transilluminatie; in sommige gevallen wordt wel het licht van de turbine gebruikt. Deze casus laat echter op indrukwekkende wijze zien dat de juiste diagnose een van de sleutels kan zijn om erachter te komen wat een goede methode is voor het behoud van duurzame restauraties, en dus voor tevreden, trouwe patiënten (afb. 12). De VALO-polymerisatielampen zorgen niet alleen voor zeer goed uitgeharde composieten – iets wat ik na jarenlang gebruik gerust zo kan stellen – maar zijn ook een heel goed diagnostisch hulpmiddel voor transilluminatie.
Afb. 11 & 12: Eindresultaat 2024
Ik vind het bijzonder hoe de VALO-polymerisatielamp door de jaren heen is geëvolueerd van een betrouwbare uithardingslamp naar de huidige VALO X-lamp, die zowel uithardingsmodi als diagnostische hulpmodi biedt. Hij helpt me enorm om kwalitatief hoogwaardige restauraties te vervaardigen die lang meegaan. Mijn advies aan elke collega is dan ook: als u wilt dat uw composietrestauraties langer meegaan, zorg dan voor meer licht bij de diagnosestelling!